U periodu od 1898. do 1997. godine bio je britanska kolonija, a danas je pod upravom Kine, pod politikom “jedna zemlja, dva sistema”. Hong Kongu je Ustavom dodjeljen relativno visok stepen autonomije, zadržava svoj pravni sistem, valutu, običaje, trgovačka prava.
Ekonomija Hong Konga je visoko razvijena ekonomija slobodnog tržišta. Karakteriše ga nisko oporezivanje, gotovo slobodna lučka trgovina i dobro uspostavljeno međunarodno finansijsko tržište. Njenu valutu (dolar Hong Konga), legalno izdaju tri velike međunarodne komercijalne banke i vezana je za američki dolar. Kamatne stope određuju pojedinačne banke u Hong Kongu kako bi se osiguralo da su tržišno vođene. Ne postoji službeno priznati sistem centralnog bankarstva, iako Monetarna Uprava Hong Konga funkcionira kao finansijsko regulatorno tijelo.
Sa svojom idealnom lokacijom u Aziji i koristeći mogućnosti koje donosi ekonomija kopna, posebna administrativna regija Hong Kong se razvila u međunarodno poslovno, trgovinsko i finansijsko središte, kao i u renomirani turistički grad, koji pruža visoku vrijednost.
Njenom ekonomijom upravlja se u skladu sa pozitivnim neintervencionizmom i u velikoj meri zavisi od međunarodne trgovine i finansija. Iz tog razloga se smatra jednim od najpovoljnijih mjesta za osnivanje kompanije. Indeks ekonomske slobode u svijetu naveo je Hong Kong kao teritoriju broj jedan, sa ocjenom 8,91, u 2019. godini.
Ekonomske snage Hong Konga uključuju zdrav bankarski sistem, praktički nikakav javni dug, jak pravni sistem, rigorozne mjere protiv korupcije i bliske veze s kontinentalnom Kinom.
Vlada Hong Konga je tradicionalno usvojila minimalistički pristup ekonomskim upravljanjem dopuštajući tržišnim silama relativno „odriješene ruke“. Sa izuzetkom niz intervencionističkih mjera, kao što su: vezanje za američku valutu, ograničenja na priliv radne snage i špekulacije na tržištu nekretnina. Ovaj minimalistički pristup proširio se i na fiskalnu politiku. Ekonomsku politiku Hong Konga ekonomisti poput Miltona Fridmana često navode kao primjer laissez-faire kapitalizma, pripisujući uspjeh grada tom načinu vođenje politike.
Suočavajući se sa izazovima brze tehnologije promjena i sve intenzivnije konkurencije koju donosi globalizacija, ekonomija Hong Konga je napredovala u lancu vrijednosti, pomjeranjem ka uslugama s većom dodatnom vrijednošću i aktivnostima koje se više baziraju na znanju. Istovremeno, ekonomska i finansijska integracija između Hong Konga i kontinentalne Kine generiše ogroman obim poslovnih mogućnosti za širok spektar usluga. Ovakav razvoj događaja je doprinio brzoj ekspanziji uslužnog sektora proteklih godina.
