Tajvansko čudo ili Tajvansko ekonomsko čudo odnosi se na brzu industrijalizaciju i ekonomski rast Tajvana tokom druge polovine dvadesetog vijeka. Kako se razvijao uz Singapur, Južnu Koreju i Hong Kong, Tajvan je postao poznat kao jedan od “četiri azijska tigra”.
Do početka 21. stoljeća, ove ekonomije su se razvile u ekonomije s visokim dohotkom, specijalizirane za područja konkurentske prednosti. Hong Kong i Singapur su postali vodeći međunarodni finansijski centri, dok su Južna Koreja i Tajvan lideri u proizvodnji elektronskih komponenti i uređaja. Za razliku od svojih komšija, Južne Koreje i Japana, tajvanskom ekonomijom dominiraju mala i srednja preduzeća, a ne velike poslovne grupe.
Tajvan ima važnu poziciju u globalnoj ekonomiji. To je vrhunski igrač u svjetskoj industriji informacijske i komunikacijske tehnologije, kao i glavni dobavljač robe u cijelom industrijskom spektru.
Prema WTO, Tajvan je bio 15. najveći izvoznik i 18. najveći uvoznik robe u 2020. On je također bio jedan od najvećih vlasnika deviznih rezervi od decembra 2020. Tajvanski bruto domaći proizvod po glavi stanovnika dostigao je 28.371 $ u 2020 godini. U smislu nominalnog BDP-a, Tajvan se nalazi blizu Švicarske i Poljske, dok je njegov BDP po glavi stanovnika izražen paritetom kupovne moći sličan onom Islanda i Švedske.
Kasnih 1940-ih i ranih 1950-ih, mnogi ekonomisti su na ekonomsku situaciju Tajvana gledali sa značajnim pesimizmom. Ta se procjena temeljila na nepovoljnom omjeru zemlje i stanovništva Tajvana, nedostatku prirodnih resursa, nedostatku kapitala i diskreditovanoj vladi. Međutim, pokazalo se da ta percepcija nije tačna. Ekonomski rast Tajvana koji je započeo sredinom 1960-ih bio je toliko spektakularan da je dobio naziv “ekonomsko čudo”. Devedesetih godina tajvanska ekonomija je usporila, ali je njen rast ostao dobar, čak i tokom istočnoazijske finansijske krize 1997. godine. Tajvanskom ekonomskom procvatu 1960-ih i nekoliko decenija kasnije prethodila je zemljišna reforma, koja je generirala značajan rast u sektoru poljoprivrede. Ruralni prosperitet potaknuo je industrijski razvoj, dok je efikasnija poljoprivreda oslobodila radnu snagu za industrijalizaciju Tajvana koja je pokretala ekonomiju 1960-ih i 70-ih godina. 80 – ih godina Tajvan je prešao na kapitalno intenzivne industrije i industrije zasnovane na znanju. Visoka stopa štednje, rastuća produktivnost rada, privatizacija, oštroumno planiranje vlade, značajna strana ulaganja i trgovina, sve je to potaknulo brzu ekonomsku ekspanziju Tajvana.
Danas Tajvan ima dinamičnu, kapitalističku, izvozno vođenu ekonomiju sa postepenim smanjenjem učešća države u investicijama i spoljnoj trgovini. U skladu sa ovim trendom, neke velike državne banke i industrijske firme se privatizuju.
